Epilepsiechirurgie: kansen en knelpunten na de operatie
Sofia is een 15-jarige leerling die veel last heeft gehad van epilepsie. Na een geslaagde operatie is ze weer aan de slag gegaan op school. Voor de operatie had ze heel veel aanvallen die met medicatie niet onder controle te krijgen waren. Haar leven is door de medische ingreep van de ene dag op de andere behoorlijk veranderd.
Onbegrip voor epileptische aanvallen
Tussen het bespreken van de mogelijkheid van epilepsiechirurgie en de daadwerkelijke operatie zat minder dan zes maanden. Sofia had veel last van haar epilepsieaanvallen. Het maakte haar onzeker en haar omgeving reageerde zeer wisselend op de aanvallen. Aan de ene kant reageerden mensen overbezorgd en aan de andere kant werd ze een aansteller genoemd. De reacties van haar schoolgenoten waren naar: ze werd gepest.
Schoolresultaten na de hersenchirurgie
Na de operatie is Sofia gestart op een andere school, waar ze het naar haar zin heeft. Het pesten is gestopt en ze heeft een nieuwe, frisse start kunnen maken. Alleen zijn haar onderwijsresultaten nog wat teleurstellend. Samen met Sofia is daarom een aantal gesprekken gevoerd om te kunnen analyseren waar het probleem zit en wat de mogelijke oplossingen zijn. Ook haar eigen rol en het effect van haar eigen communicatie op school, is bij deze gesprekken uitgebreid aan bod gekomen.
Epilepsievoorlichting
De gesprekken hebben ertoe geleid dat ik als onderwijskundig begeleider samen met Sofia een presentatie heb gegeven aan het team van docenten. Sofia’s medische geschiedenis, de impact van de operatie en de na-ijlende effecten die nu nog haar schoolprestaties kunnen beïnvloeden, zijn aan bod gekomen. Sofia heeft haar verhaal zelf helder verwoord en heeft de vragen van haar docenten goed kunnen beantwoorden. De epilepsievoorlichting zorgt voor begrip bij het team.
Nieuwe kansen na de hersenoperatie
Op de nieuwe school is nu de ruimte gecreëerd om – met de betrokken leraren – te denken aan kansen en mogelijkheden. Het doel om haar schoolresultaten te verhogen is besproken en het is duidelijk voor de leraren wat de kansen en knelpunten zijn. Niet alle problemen zijn op korte termijn opgelost voor Sofia, maar een belangrijke stap in het proces is nu gemaakt.
Om privacy redenen is in deze blog een fictieve naam gebruikt.
Auteur
Frank Lorskens
Ambulant onderwijskundig begeleider
Mijn hart ligt bij leerlingen, die met de juiste ondersteuning, het beste uit zichzelf kunnen halen. Daarbij is de ontwikkeling van de leerling van belang, maar zeker ook de omstandigheden waarbinnen de leerling zijn kunnen moet laten zien. Het (mede) creëren van de meest optimale leeromgeving is een hele mooie uitdaging met daarbij het geluk van de leerling als uitgangspunt. Onze leerlingen verdienen een net zo grote kans als reguliere leerlingen, ondanks hun 'bijsluiter'.
Lees ook
"Ik zit in groep 6 en reken met groep 7 mee."
Ben, Carice en Giel zijn drie (middenbouw)leerlingen die vertellen hoe zij omgaan met epilepsie. Ze delen een tip voor leerkrachten om te begrijpen wat voor hen goed werkt.
"Mijn school begreep niet precies hoe epilepsie werkt."
Sanne en Mathijs zijn twee jongvolwassenen met epilepsie. Wat doe je in de puberteit anders als je epilepsie hebt en je bijvoorbeeld naar een festival wilt gaan?
"Het is wel beter als klasgenoten het ook weten."
Suzanne, Dylan en Kyra zijn drie leerlingen uit de bovenbouw die vertellen over leren en epilepsie. Hoe voelt een epilepsie-aanval en wat weten je klasgenoten van jouw aandoening?
"Epilepsie kan je bij mij niet zien aan de buitenkant."
Wat is soms lastig aan het hebben van de aandoening epilepsie op school? Emma, Frederike en Lizzy vertellen over hun leven op school en de manier waarop zij omgaan met epilepsie en leren.