Een andere toekomst door epilepsie

Als onderwijskundig begeleider voor leerlingen met epilepsie kom ik vaak terecht in situaties die voor een leerling heel ingrijpend zijn. Zo moeten kinderen als gevolg van hun epilepsie soms hun toekomstbeeld aanpassen. Dit was ook bij Stijn het geval.

Een rijverbod door epilepsie

Stijn wist op heel jonge leeftijd al dat hij later wilde varen op de binnenvaart. De keus na de basisschool was dan ook snel gemaakt: het Scheepvaart en Transport College in Rotterdam. Het gaat goed op school, tot Stijns examenjaar. Dan krijgt hij op straat een epileptische aanval. Hij krijgt de diagnose gegeneraliseerde epilepsie. Door zijn epilepsie krijgt hij een eenjarig rijverbod voor gemotoriseerde voertuigen. Dit houdt in dat hij ook niet op een schip mag varen. Zijn grootste wens lijkt hierdoor in het water te vallen.

Oplossingen voor het vaarexamen

Het LWOE wordt benaderd om Stijn te ondersteunen bij het zoeken naar een andere opleiding. Tijdens een gesprek met Stijn wordt al snel duidelijk dat hij realistisch is, maar ook niet snel opgeeft. Hij wilde per se examen doen op het schip. Dit betekent dat hij nog twee keer moet varen, voor het proefexamen en voor het echte vaarexamen. Daarnaast zoeken we naar wat er verder mogelijk is. Terwijl Stijn een beroepentest doet en ICT als advies krijgt, zoek ik met zijn mentor naar een mogelijkheid om Stijn toch examen op een schip te laten doen. Die stelt voor om hem ‘droog’ examen te laten doen. Na een aantal gesprekken met diverse medewerkers en de kapitein van het schip, valt voor Stijn het verlossende woord: hij mag examen doen op het schip als ik als onderwijskundig begeleider erbij blijf voor het geval dat. 

Epilepsie en het vaarexamen

Tijdens het proefexamen volg ik Stijn met zijn noodmedicatie in mijn jaszak. Bij het laten vallen en ophalen van het anker wordt hem gevraagd naar de verschillende benamingen van de onderdelen. Het kost Stijn moeite om op de juiste benamingen te komen. Hij weet het wel, maar zijn brein werkt trager door de epilepsie en hij heeft meer tijd nodig om tot een antwoord te komen. Sommige onderdelen, zoals het werken met de meertouwen en staaldraden, mag Stijn ‘droog’ doen. Het is onverantwoord om hem bij de boeiing te laten werken. De bemanning van het schip verdient een compliment en een groot dankwoord. Ze geven Stijn de tijd om antwoorden te formuleren, ondersteunen hem waar ze kunnen en zeulen de zware meertouwen en staalkabels de wal op. Als er weer wordt aangelegd bij de school, maak ik nog een foto van het schip, zodat Stijn de namen van de verschillende onderdelen van het anker kan oefenen. Hier heeft hij nog twee weken de tijd voor, want dan is het echte vaarexamen.

Toekomstbeeld en epilepsie

Stijn is ondertussen aangenomen bij het Albeda College in Rotterdam waar hij een tweejarige ICT-opleiding gaat volgen. Uiteraard ga ik op zoek naar stageadressen die met de scheepvaart te maken hebben. We hopen natuurlijk op een toekomst voor Stijn op het schip, maar dat zal de tijd leren. Door zijn epilepsie zal Stijn rekening moeten houden met een ander toekomstbeeld, maar zijn droom om te varen geeft hij niet op. Hij heeft genoten van zijn proefexamen op het schip en kijkt uit naar zijn definitieve examen.